معضلی به نام در بسته!

4 اسفند

 شما عادت کردی بری توی اتاق بعد در رو ببندی، فکر می کنم علتش هم اینه که پشت در اتاق ما یک آیینه چسبیده و شما هم کیف می کنی از دیدن خودت! ولی یه کم که می گذره  و می بینی که تو اتاق گیر افتادی می زنی زیر گریه تا یکی بیاد و نجاتت بده!!! چند بار هم شده من خودم توی اتاق بودم و این روند رو دیدم ولی شما که حواست نبوده منم تو اتاقم کار خودت رو کردی!

حالا امروز چه اتفاقی افتاد؟ در یک غفلت من شما رفتی تو اتاق در رو بستی و من به صدای گریه ت رسیدم، اومدم در رو باز کنم دیدم در سفته! نگو که شما با تکیه ی دست های خوشگلت به در وایساده بودی!!!! عملیات امداد و نجات شروع شد اینجوری که یه کاری بکنیم که شما بشینی!! من برات از زیر در سیم فرستادم و کمکی نکرد! بابا مصطفی یک چوب لباسی با بند فرستادن که اینا هم از چیزای مورد علاقه ی شماست ولی دیگه اینقدر گریه ت شدید شده بود و هق هق می زدی که هیچ چیزی توجهت رو جلب نمی کرد که بشینی!!! تا اینکه بابا مصطفی خیلی کم کم تونستن در اتاق رو باز کنن و دستشون رو بیارن تو تا تو بگیری و بتونی تعادلت رو حفظ کنی تا ما در رو باز کنیم!!! وقتی نجات پیدا کردی از گریه بنفش شده بودی قربونت برم  و منم از یک طرف دلم برات کباب شده بود و از یک طرف هم خنده م گرفته بود از بساطی که راه انداختی!!!!

(امروز از اینایی گرفتیم که میگذارن جلوی در که بسته نشه!)

پ.ن: یک بازی خیلی بامزه هم که با بابامصطفی می کنی اینه که ادای سرفه در میارین به نوبت!!! بعد من که جدی جدی داشتم سرفه می کردم شما پشت سر من شروع کردی ادای سرفه در آوردن!!! من عاشق این شیرین کاریاتم