ماست

امروز شما با روی باز ماست خوردی حسابی! قبلا هم خورده بودی ولی امروز توی روروئکت بودی و حسابی داشتی وسط خونه قِر می دادی و من داشتم کیف می کردم از این ورجه وورجه ای که با روروئکت یاد گرفته و به جز دنده عقب روروئکت بقیه ی دنده هاش هم راه افتاده که الهه جون به شما یک قاشق ماست دادن و شما با کلی خنده خوردی و بعد در رفتی. الهه جون گفتن اگه ماست بخوای باید بیای اینجا بهت بدم و نمیام دنبالت و شما به عشق ماست کلی قر دادی دوباره و خودت رو رسوندی و تا تهش رو خوردی.

کلی هم دوست داری که خودت رو برسونی زیر میز و از اونجا دالی کنی. خورشید هم که نورش میوفته تو خونه مدت ها با سایه ها سرگرمی!

طی یک حرکت غیر منتظره هم من عطسه کردم و شما غش غش خندیدی! و من حدوداً ۱۰۰ تا عطسه ی اجباری دیگه تولید کردم و شما با همش غش غش زدی و من داشتم حال می کردم که دیگه نفسم بالا نمیومد برای عطسه ی بیشتر و بی خیال شدیم! یاد خاله ی پارسا افتادم که یک بار تعریف می کرد که پارسای عشق با عطسه ش کلی خندیده و خاله مجبور شده کلی ادای عطسه در بیاره! من قربون این علائق مشترک برم آخه! خیلی خوبه که جا خوردن شما از صدای عطسه تبدیل شده به خنده.

یاد یک چیز دیگه هم افتادم، خدا رو شکر خواب شما یک مقدار عمیق تر شده. قبلاً وقتی که مثلا موقع شیر خوردن خوابت می برد و من می خواستم از کنارت بلند بشم از خواب می پریدی. یا یک پتو که روت می انداختم از خواب می پریدی و خلاصه با هر صدای کوچیکی یه دفعه دست و پات می پرید هوا ولی الآن خدا رو شکر خوابت عمیق تر شده و برای الآن که دیگه توی هر شرایطی که خوابت ببره باید منتقلت کنیم به تخت خودت خیلی خوبه.